AYRILIĞIN ARİFESİ

bilmezdim sevdiklerimi bu kadar  çok sevdiğimi

sevdiklerimi bu kadar çok özleyeceğimi

sevdiklerimi de unutacağımı

alınyazımın ayrılık ve özlem olacağını...

hatırımda ayrılığımızın arifesi var

sabahlara kadar ettiğimiz o güzel sohbetler

o tadına doyum olmaz güzel espiriler

ve ağaçlardaki ağustos böceklerinin sesleri...

şimdi ise garip ve tek başına gurbet elde

tadsız tuzsuz acı sohbetler...

şimdi ise...

şimdi ise ayrılığın arifesinden kalan iç burkucu anılar...

dedim ya alınyazımızmış özlem

alınyazımızmış ayrılık

kaderimizmiş hasret...

bizleri unutmayın doğduğumuz büyüdüğümüz evler

evlerin süsü çiçekler...

sakın unutmayın bizleri döneceğiz elbet

lakin nasıl olur bilemem ama mutlaka bir gün döneceğiz...

huzurdan mahrum sevgiden yoksun bir zaman tüneli

yaşamamız için seçilen ev ve bahçesi

bilinmez insanların memleketi

bizim için yalnızlık ülkesi...

hasret dolu bir ömür

özlemden içim oldu kömür

bizi de sileceksin ey hayat biliyoruz

var var da bir silgi de bizim için götür...

köyümün kokusu salkım salkım göklerde

aslında bizim için her yerde...

bekleyin bizi dağlar, bekleyin bizi yollar